ประวัติส่วนตัว

ชื่อ-สกุล   นุจรี บุญฤทธิ์

เกิดวันที่   6 พฤษภาคม พ.ศ.2535 อายุ 21

บ้านเลขที่  103 หมู่ 2 ต.ป่าหวาย อ.สวนผึ้ง จ.ราชบุรี 70180

กำลังศึกษาอยู่ที่ มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง

คณะครุศาสตร์ ปี4 เอกการประถมศึกษา

หมู่ 2 รหัส 534188020

ความสามารถพิเศษ

-ดนตรี

-วาดรูป

อาหารที่ชอบ

-ส้มตำ

สีที่ชอบ

-สีชมพู

ดาราคนโปรด

-อั้ม พัชราภา ไชยเชื้อ

คติประจำใจ

-ทำวันนี้ให้ดีที่สุด

ความฝันสูงสุด

-เป็นครูที่ดี

บทอาขยานบทหลักในระดับประถมศึกษา

รัก เมืองไทย

        คนไทยนี้ดี                                                                                เป็นพี่เป็นน้อง

เมืองไทยเมืองทอง                                                                            เป็นของคนไทย

คนไทยเข้มแข็ง                                                                                 ร่วมแรงร่วมใจ

รักชาติยิ่งใหญ่                                                                                   ไทยสามัคคี

         ธงไทยไตรรงค์                                                                          เป็นธงสามสี

ทั้งสามสิ่งนี้                                                                                        เป็นที่บูชา

สีแดงคือชาติ                                                                                     สีขาวศาสนา

น้ำเงินงามตา                                                                                      พระมหากษัตริย์ไทย

      เรารักเพื่อนบ้าน                                                                           ไม่รุกรานใคร

เมื่อยามมีภัย                                                                                        ร่วมใจป้องกัน

เรารักท้องถิ่น                                                                                      ทำกินแบ่งปัน

ถิ่นไทยเรานั้น                                                                                      ช่วยกันดูแล

ของ นภาลัย สุวรรณธาดา
ใน หนังสือเรียนวิชาภาษาไทย ชุดพื้นฐานภาษา

ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๑ เล่ม ๒ หน้า ๑๑๑

บทอาขยานบทหลักในระดับประถมศึกษา

ไก่แจ้

                                                                 

                                                              ไก่เอ๋ยไก่แจ้

                                                        ถึงยามขันขันแซ่กระชั้นเสียง

                                                       โก่งคอเรื่อยร้องซ้องสำเนียง

                                                       ฟังเพียงบรรเลงวังเวงดัง

                                                       ถ้าตัวเราเหล่านี้หมั่นนึก

                                                       ถึงคุณครูผู้ฝึกสอนสั่ง

                                                      ไม่มากนักสักวันละสองครั้ง

                                                       คงตั้งแต่สุขทุกวันเอย

ของ หม่อมเจ้าประภากร ร้องลำนางนาค
จาก ดอกสร้อยสุภาษิต
ชั้นประถมศึกษาปีที่๒

บทอาขยานบทหลักในระดับประถมศึกษา

เด็กน้อย

                                                                 เด็กเอ่ยเด็กน้อย

                                                          ความรู้เรายังด้อยเร่งศึกษา

                                                          เมื่อเติบโตใหญ่เราจะได้มีวิชา

                                                          เป็นเครื่องหาเลี้ยงชีพสำหรับตน

                                                         ได้ประโยชน์หลายสถานเพราะการเรียน

                                                          จงพากเพียรไปเถิดจะเกิดผล

                                                          ถึงลำบากตรากตรำก็จำทน

                                                          เกิดเป็นคนควรหมั่นขยันเอย

                                                         

ร้องลำฝรั่งรำเท้า

 ในหนังสือเรียนภาษาไทย ชุดพื้นฐานภาษา

 ชั้นประถมศึกษาปีที่๓ เล่ม ๑ หน้า ๑๓

บทอาขยานบทหลักในระดับประถมศึกษา

ปากเป็นเอก เลขเป็นโท หนังสือเป็นตรี ชั่วดีเป็นตรา

    ปากเป็นเอกเหมือนเสกมนตร์ให้คนเชื่อ       ฉลาดเหลือวาจาปรีชาฉาน

จะกล่าวถ้อยร้อยคำไม่รำคาญ                           เป็นรากฐานเทิดตนพ้นลำเค็ญ

เลขเป็นโทโบราณท่านสั่งสอน                         เร่งสังวรเวี่ยไว้ใช่ว่าเล่น

การคำนวรควรชำนาญคูณหารเป็น                  ช่วยให้เด่นดีหนักหนารู้ท่าคน

หนังสือเป็นตรีวิชาปัญญาเลิศ                           เรียนไปเถิดรู้ไว้ไม่ไร้ผล

ยามยากแสนแค้นคับไม่อับจน                          ได้เลี้ยงตนด้วยวิชาหาทรัพย์ทวี

ชั่วดีเป็นตราประทับไว้กับโลก                         ยามวิโยคชีพยับลับร่างหนี

ที่ศูนย์แท้ก็แต่ส่วนชั่วดี                                     คงเหลือที่ลือทั่วชั่วฟ้าดิน

                                                                        

                                                                       
              ของ ท่านผู้หญิงสมโรจน์   สวัสดิกุล ณ อยุธยา

              จาก บทประพันธ์อธิบายสุภาษิต

                         ชั้นประถมศึกษาปีที่๔

บทอาขยานบทหลักในระดับประถมศึกษา

วิชาเหมือนสินค้า

       

        วิชาเหมือนสินค้า                                                               อันมีค่าอยู่เมืองไกล
ต้องยากลำบากไป                                                                     จึงจะได้สินค้ามา
จงตั้งเอากายเจ้า                                                                         เป็นสำเภาอันโสภา
ความเพียรเป็นโยธา                                                                   แขนซ้ายขวาเป็นเสาใบ
นิ้วเป็นสายระยาง                                                                      สองเท้าต่างสมอใหญ่
ปากเป็นนายงานไป                                                                   อัชฌาสัยเป็นเสบียง
สติเป็นหางเสือ                                                                           ถือท้ายเรือไว้ให้เที่ยง
ถือไว้อย่าให้เอียง                                                                        ตัดแล่นเลี่ยงข้ามคงคา
ปัญญาเป็นกล้องแก้ว                                                                 ส่องดูแถวแนวหินผา
เจ้าจงเอาหูตา                                                                              เป็นล้าต้าฟังดูลม
ขี้เกียจคือปลาร้าย                                                                       จะทำลายให้เรือจม
เอาใจเป็นปืนคม                                                                         ยิงระดมให้จมไป
จึงจะได้สินค้ามา                                                                        คือวิชาอันพิสมัย
จงหมั่นมั่นหมายใจ                                                                    อย่าได้คร้านการวิชา

 

                                                                                       จาก ดรุณศึกษา
       ชั้นประถมศึกษาปีที่๕

บทอาขยานบทหลักในระดับประถมศึกษา

เป็นมนุษย์หรือเป็นคน

                     เป็นมนุษย์เป็นได้เพราะใจสูง                         เหมือนนกยูงมีดีที่แววขน

ถ้าใจต่ำเป็นได้แต่เพียงคน                                       ย่อมเสียทีที่ตนได้เกิดมา
      ใจสะอาด  ใจสว่าง  ใจสงบ                               ถ้ามีครบควรเรียกมนุสสา
เพราะทำถูกพูดถูกทุกเวลา                                       เปรมปรีดาคืนวันสุขสันต์จริง
       ใจสกปรกมืดมัวและร้อนเร่า                            ใครมีเข้าควรเรียกว่าผีสิง
เพราะพูดผิดทำผิดจิตประวิง                                    แต่ในสิ่งนำตัวกลั้วอบาย
       คิดดูเถิดถ้าใครไม่อยากตก                                จงรีบยกใจตนรีบขวนขวาย
ให้ใจสูงเสียได้ก่อนตัวตาย                                       ก็สมหมายที่เกิดมาอย่าเชือนเอย

                                                           

 ของ พระธรรมโกศาจารย์(พุทธทาสภิกขุ)

  จาก หัวข้อธรรมในคำกลอน

  ใน หนังสือเรียนภาษาไทย ชุดพื้นฐานภาษา

  ชั้นประถมศึกษาปี่ที่๖ เล่ม๑ หน้า ๑๔0